Zacznę może od tego, że co rusz los rzucał mi kłody pod nogi bym broń Boże tego wpisu nie zrobiła.
Zaczęło się od tego, że do tej sukienki zamarzyłam sobie tornister...stary, zdezelowany, skórzany. Wychodziłam się z dwa tygodnie za nim po targu staroci, i jak oczywiście wcześniej co dzień było pięć nowych, tak teraz ani jednego. Potem wymyśliłam sobie piękny, biały, retro pasek i co? ktoś mi go sprzed nosa zwędził (a niech Go chudy byk..!). Czarę goryczy mojego poirytowania przelała, 'ukochana' ostatnio przeze mnie, pogoda. Miało być leśnie, rowerowo, czarodziejsko a wyszło...hm nie najgorzej!
Co tu dużo mówić, nie dałam się złej karmie i zamiast tornistra, chłopak zaopatrzył mnie w cudowną, maluteńką vintage torebkę, którą Pani sprzedała mu na starociach. Zakochałam się w niej z resztą od pierwszego wejrzenia. Pasek? hm..wczoraj wypatrzyłam idealny w jednym ze sklepów internetowych i oj, ten już będzie mój, a póki co jest bez dodatku. Co do miejsca na zrobienie zdjęć...nie jest to las a stare, troszkę popadające w ruinę domiszcze które, według mnie, ma w sobie tyle uroku że po zdjęcia na pewno do niego jeszcze wrócę.
Oczywiście jeśli zaopatrzę się w końcu we wszystkie zamierzone rzeczy, gdyż upór mój nie pozwala mi odpuścić, dorzucę ogromniasty, szary sweter i białe rajstopy nadam sukience drugie życie i drugiego posta.
A póki co zapraszam gorąco, bo ogrzać się trzeba już w te dni pachnące jesienią, na mały pokaz tego, że mimo iż nie zawsze mamy to co chcemy to też może być fajnie (ot, taka mała filozofia).
zdjęcia : Paweł Kolankowski
sukienka - vintage
torebka - vintage/targ staroci
buty - wyrwane przyjaciółce
